- Dwa lata temu musiałam, niestety, uśpić moją kochaną 12-letnią suczkę, owczarka niemieckiego, ponieważ z powodu raka już nie wstawała na tylne łapy.
Rozpieszczona i… agresywna
- Bardzo rozpaczałam po jej śmierci i wtedy syn, aby jakoś mnie pocieszyć, kupił mi szczeniaczka (suczkę), buldożka francuskiego. Pokochałam tego pieska do tego stopnia, że stała się ona moim oczkiem w głowie. Nie było ważne, że pogryzła stół, dywany (wszystko wyrzuciłam i kupiłam nowe). Dla niej wszystko było wolno i to chyba mój błąd. Syn próbował wpoić jej trochę dyscypliny i to najprawdopodobniej jest przyczyną, że teraz go teraz atakuje. Suczka wabi się Lusia i ma 19 miesięcy. Jest po sterylizacji z uwagi na ciężkie porody u suk tej rasy (daleko mamy do weterynarza). Nie wiem co robić, jak oduczyć ją agresji. Po napadzie karcę suczkę w ten sposób, że zamykam ją za karę w łazience na pewien czas. Poradźcie co robić, bo przecież jej nie uśpię.
Program naprawczy
Pani Barbarze odpowiada Alicja Makowiec, instruktor szkolenia psów użytkowych Związku Kynologicznego w Polsce, asystent sędziego kynologicznego Prób Pracy ZKwP Szkolenie Psów i Terapia Behawioralna „Hauuu-Ward”:
- Z informacji wynika, że rozpieściła pani suczkę i że wolno jej właściwie wszystko. Słusznie Pani stwierdziła, że suczka buntuje się teraz przeciwko ograniczeniom i dyscyplinie. Nie jest to prawdopodobnie przypadek psa, którego należałoby skierować do uśpienia.
Program naprawczy powinna pani zastosować natychmiast. Jeżeli syn jest wystarczająco dojrzały (nie napisała pani w jakim wieku jest syn: dorosły czy dziecko), powinien czynnie w nim uczestniczyć, szczególnie jeżeli razem państwo mieszkacie lub jeżeli syn jest częstym gościem u pani w domu.
Jeżeli ma pani dojrzałego syna, to po napadzie agresji ze strony suczki, on sam powinien ją zdyscyplinować. Jeżeli robi to pani, syn traci autorytet w oczach psa. Oczywiście jeżeli syn jest jeszcze dzieckiem, to właśnie pani musi mu zapewnić bezpieczeństwo.
„Bezkrwawa rewolucja”
- Proszę wprowadzić zasady typowe dla psów: ustalić kto w domu rządzi - zakładam, że pani i pokazać reszcie, że musi się podporządkować – radzi Alicja Makowiec. - Musi pani przeprowadzić „bezkrwawą rewolucję”. I jak każda rewolucja ta też będzie trudna zarówno dla pani, jak i dla psa i na pewno spotka się z jego oporem. Do tej pory pani i pies żyliście zgodnie, gdyż niczego nie wymagała pani od psa. Teraz może się pani spodziewać, że pies zacznie przejawiać agresję także do pani, próbując udowodnić, że w dalszym ciągu on rządzi.
Pamietajmy: grzeczny pies to zmęczony pies
Oto kilka ogólnych zasad, które powinny u pani obowiązywać, przynajmniej do czasu, aż relacje między wami nie staną się poprawne:
1. Zdecydowane ograniczenie w pieszczotach i kontaktach z psem. Głaszcze pani psa, tylko jeżeli przyjdzie do pani na zawołanie. Jeżeli podejdzie sam z siebie, należy go zignorować. Na pieszczoty musi „zapracować”.
2. To samo dotyczy zabaw. pani rozpoczyna zabawę, ustala warunki jej przebiegu i kończy ją. Jeżeli pies sam do pani podejdzie z zabawką, należy go zignorować.
3. Powyższe dotyczy także witania się z psem po powrocie do domu. Wchodząc do domu proszę zignorować psa. Dopiero, kiedy pies się uspokoi (bo zakładam reakcję typową dla większości psów, czyli serdeczne powitanie ze skakaniem na właściciela), może go pani zawołać i okazać czułość. Proszę pamiętać, że pies odbiera naszą czułość, szczególnie tę nadmierną, jako słabość.
4. Proszę przestrzegać zasady pierwszeństwa wyjścia z domu, czyli wychodząc z domu z psem, to właściciel wychodzi pierwszy, a pies drugi i to dopiero, kiedy jest spokojny.
5. Jeżeli Lusi zdarza się warczeć, gdy chce ją pani lub syn przesunąć na kanapie, czy fotelu, lub gdy każe jej się zejść - wtedy pies ma zakaz wchodzenia na meble, co przy buldożku będzie niesłychanie trudne, gdyż jako pies krótkowłosy pewnie chętnie się przytula i wchodzi pod kołdrę.
6. Spacery - dość intensywne i długie, by spalić nagromadzoną energię. Grzeczny pies to zmęczony pies. Na spacerach oczywiście należy pilnować, by pies nie ciągnął pani na smyczy i nie decydował o kierunku marszu i jego szybkości.
7. Wszelkie próby agresji, warczenia powinny spotkać się ze zdecydowaną reprymendą. Najgorsze, co może zrobić pani lub syn, to cofnąć się, gdy pies zaatakuje. Można go skarcić słowem, odesłać na miejsce, bądź wyprowadzić z pokoju, ale nie zamykać drzwi.
8. Proszę zapewnić psu pracę - nawet najprostsze komendy właściwie wykonywane i egzekwowane mogą doskonale zdyscyplinować psa. Proszę nie uczyć psa podawania łapy, ani nie pozwalać by w jakikolwiek inny sposób próbował wejść na panią czy syna.
Tych kilka ogólnych porad nie wyczerpuje wszystkich możliwości wpływu i korekty na złe zachowanie pani psa. Żywię nadzieję, że choć w minimalnym stopniu pomoże to pani rozwiązać problem z Lusią.
Napisz komentarz
Komentarze