Decyzja o budowie mostu przez Wisłę była bezpośrednio związana z wytyczeniem przebiegu Kolei Wschodniej. Władze Królestwa Prus, na czele z królem, szybko zdały sobie sprawę, że transport kolejowy posiada nie tylko znaczenie gospodarcze. Ze względów politycznych i militarnych ważne było połączenie stolicy państwa, Berlina, z Królewcem, największym pruskim miastem na wschodzie.
Z pięciu przęseł wyszło... sześć
Budowa linii kolejowej miała być pokryta całkowicie z funduszy państwowych. Rozważano kilka wariantów trasy, ostateczna decyzja co do przebieg Kolei Wschodniej i miejsca budowy mostu zapadła 14 stycznia 1845 r. Na podstawie dekretu królewskiego z 6 lipca 1845 r. powołano specjalną komisję z siedzibą w Tczewie, której zadaniem była budowa mostów na Wiśle i Nogacie oraz regulacja Wisły.
Zadanie wzniesienia mostów kolejowych przez Wisłę i Nogat powierzono Carlowi Lentze (1801 – 1883), który był odpowiedzialny za koncepcje i całkowity projekt budowlany. Kierownikiem biura technicznego został Szwajcar Rudolf Eduard Schinz (1812 – 1855), odpowiedzialny za wszystkie obliczenia i szczegóły konstrukcyjne, a projektantem portali i wież Friedrich August Stüler (1800 – 1865). Początkowo Lentze planował budowę pięcioprzęsłowego, stalowego mostu wiszącego. Po dwóch wizytach studyjnych we Francji, Wielkiej Brytanii oraz Irlandii, zdecydował się na stworzenie sześcioprzęsłowego mostu belkowego z równoległymi, kratowanymi ścianami, który był rozwinięciem koncepcji mostu rurowego Britannia.
Z granitu, bazaltu oraz piaskowca
Przygotowania do budowy mostów w Tczewie i w Malborku rozpoczęły się w roku 1845. Na jej potrzeby zbudowano dużą cegielnię w Knybawie oraz młyn cementowy i Królewską Fabrykę Maszyn w Tczewie. (...)
Napisz komentarz
Komentarze